Bir önceki yazımızda ‘Tüketim’i anlamaya çalışmıştık. Tüketimi sadece ömürlerin, efor’un, gıdaların, doğal zenginliklerin, kültürlerin tüketimi olarak ele almamak gerek ve böyle yaklaşmamıştık.

Tüketimi eşya, canlılar ve doğal zenginliklerden daha çok değerlerin tüketimi ile anlamak gerektiğine inanıyorum. Yani çöpleri israf dolu olan çevre ve toplum paylaşma duygusunun değerini yitirmiş demektir. Doğal zenginlikleri katleden toplum Allah’ın ekolojik denge uyarılarını dikkate almamış demektir. Üst üste dekor ve moda değişim hastalığına yakalananlar da emek saygısının değerini yitirmiş demektir.

Abdest için dahi olsa su israf eden tutumluluk değerini, aksesuarı medeniyet bilmek eşitlik ilkesini, yemek ve sofrayı abartarak binlerce liralık hesaplar ödemek de nimete edepsizce yaklaşımda bulunmaktır.

Bu tür maddi alemi pervasızca tüketen birey ve toplumlar dini, fikirleri, kutsiyeti, partisini, sanatı, kültürünü, emeği, geçmişini, insan haklarını, adalet, özgürlük, sevgi ve ahlakı; hatta ölülerini bile tüketip kullanmaya heveslidir.

Tüketici birey ve toplumlar akılcı bir yönelim ve mazeretle söz konusu evrensel değerlerin maddi dünya, eşya ve şeylerle ilgisi olmadığını savunacaklar. Ancak kesinlikle cansız varlıklara dahi yaklaşımımız canlı aleme duyarlılığımız ile orantılıdır.

Söz konusu tüketim toplumuna karşı üretim toplumu yer alır. Üretim anlayışı eşyadan, değerlere, kültürden kaliteli mamüller üretmeye kadar bir dizaynı resmeder. Üretici insan ve toplumlar arılar, tüketiciler ise sinekler misali çalışırlar.

Üretici insan ve toplumlar yeni fikirler, icatlar, çareleri insanlığa sunarlar. Bağlı oldukları din, fikir, ideoloji, parti, eğitim, sağlık, kültür-adet, tarz, emek, bilgi, bilim ve sevgiyi hep üreterek sanata dönüştürler. Adalet, özgürlük, duygudaşlık, paylaşım gibi değerleri yüceltirler.

Üretim; merak, sevgi, merhamet, akıl, ruh, emek, irade, ilahi yardım olduğu için değer üretir. Ve üretenler, üretmek için sabırsızdırlar, insanlık ve toplumları için.

Üretim toplumu yeryüzündeki tüm değerlere taliptir. Tüketim toplumu mum gibidir, ışığı ateştir, kendisini yakıp bitirir, Üretim toplumu ise güneş ve nur gibidir kainatı aydınlatır.

Peygamberler ilahi ve insani değerler için, filozoflar düşünce sistemleri, icatçılar yenilikler için, bilimciler simetrik alem için üretim şaheser ve numune-i imtisal olmasaydılar hayata nerden başlamış olacaktık acaba?