İnsan doğası rütin ve tekrara tepkilidir. Tekrar, çoğu zaman ve nedenlerle kişide usanmaları tetikleyebilir. Söz konusu adalet vb. erdemler olduğunda her bir yazarın gündemde (şayet adil düşünce dünyası ve karakterine sahip olmasa da) yazdığı onlarca makale ve tespitleri vardır.

Bu ve benzeri yazılara da tekrar olarak bakılabilir. Ancak insanın mutluluk ve erdemlerini ilgilendiren her yazı veya sunum olsun, kapsamı yanlış veya art niyetli değil ise hep gerek var ve olmalıdır.

Başta kutsal metinler, peygamberler ve dürüst insanlar hep bu tekrarı deklere etmişlerdir. Söz konusu tekrar kutsal metinler, peygamberler ve vicdanlı insanların (filozofların) sözlerini kardeş yapmış ve aynı dilden çıkmış gibi gösterebilmiştir. Bu durum ahlak ve erdemlerin tekrar değil hep hatırlatma olduğu gerçeğini yansıtmaktadır.

İslam’da ‘zikir’ erdemler ve ahlakı tekrar tekrar hatırlatma anlamına gelmektedir. Samimi İslam devrinden sonra ve şimdi olduğu gibi ‘zikir’ tesbih çekmek, zikirmatik kullanmak ve üst üste boncuk katıp dudak oynatmak asla değildir. Ahlak ve erdemleri bıkmadan deklere etmektir.

Adalet istemek, uğrunda çaba harcamak ne bir zümre adaletsizliğe maruz kaldığı hatırınadır ne de zalimlerin çokluğundan dolayıdır.

Tüm yeryüzü adalet içinde olsa da yüce ahlakın amacı adalettir. Çünkü adalet, tıpkı sevgi veya aşk gibi hep bir sonraki merhaleyi arzu etmektedir. Ve bir bakıma fizik ötesi durumdur; İnsanlık için adalet isteyen algılarımız ötesindedir çünkü..

Adalet, hürriyet, sorumluluk, sevgi, mutluluk gibi erdemler doğada su, toprak, güneş, biyolojik olarak kan, et, kemik, yaşamak için ekmek veya barınma gibi en zaruri gereksinimlerdir.

Öyleyse kim bu erdem ve değerleri atıl görüp yaşanmaları önünde engel oluyorsa, şayet ibadet ve inanca sahip olsa da rahatlıkla, bunları dileyen Yaratınına inanmamıştır diyebiliriz.

Adalet insanlığın eşitlik nedeni, ailede mutluluk, toplumda huzur, ülkelerde gelecek tesis eder.

Adil insan ve toplumlar yeryüzü medeniyetine, adaletsiz birey ve toplumlar yeryüzü çaresizlik ve çürümüşlüğüne taliptirler.

Adaletli insan ve toplumlar numune-i imtisal, adaletsizler ibreti alemdirler