Siyasi, dini, fikir ve çevre kültürümüz yapısı icabı ya itaat-taasubiyet ya da karşıtlık ve ötekileştirme üzerinedir. Benimsememiz hataları da savunmak, karşı olmamız doğruları da yalanlamaya çalışmaktır. Taraftarlığımız fanatizme; ölçüsüzlük, körlük ve duygusal sinerjinin yoğunluğudur. Yanlışların kabulü, eleştirmeme ve kesin inançlı olmaktır.

Özellikle siyasi ve din geleneğimiz böyle şekillenmiştir. Bu tür yapılardan istişare- diyaloga dayalı akıl-hareket birlikteliğinin elde edilmesi imkansızdır. Burada daha fazla manipulasyon, keyfi uygulamalar ve üste çıkmaya çalışan kurnazlar sahne alır.

Muhalefet içinde muhalefetin iç dokunulmazlığı, itaatin tabiiyeti ve sığınılan masumiyeti hep mevcut olmuştur. Mevcut durum muhalefeti hem kendi seçmeni hem de iktidar nazarında ideolojik bir veche büründürmüştür. Oysa haklar, insan umudu olmak ve ortak hareket etmek ideolojik değil erdem ve gelişmiş ahlak demektir.

Yani iktidar için işler yolunda gittiği gibi muhalefet için de öyle olmuştur. Taraflar masumiyet primine onay vererek muhalefet içi iktidara onay vermiştir.

Muhalif olmak doğruyu sadece muhalefet ettiklerine haykırmak değil, doğruları kendi iç muhalafetle taraftarlarına söylemektir. Sadece başkalarını eleştirmek değil, buz gibi soğuk önce kendi iç yapısını eleştirmektir. Dürüst insanlar önce kendilerini eleştirirler.

Isimleri insanlık tarihinde geçen, sosyal medya ve birçok yazılı çalışmada alıntılar yaparak övündüğümüz peygamberler, filozoflar ve salih mücadele insanlarıının en büyük eleştirileri kendilerine, taraftarlarına ve varsa yapılarına olmuştur.

Kendini eleştirmeden doğru eleştiriyi karşıya haykırmak devasa bir şey gibi görünse de aslında sıradan bir şeydir. Ve bu belli kesimde prim yapmak için başvurulan makul yoldur. Karışıya olağanüstü hakikatleri haykırmayı günün birinde çoğu insan yapabilir ama hem seninleyim hem de senin yanlışlarını şiddetle eleştiriyorum diyebilmek az iş değil ve bizde bunu göze alan iç muhalif yoktur.

İç eleştiri ve muhalefeti Hz. Adem, İbrahim, İsa, Eyyüp, Yunus, Sokrat, F. Fanon, Nietzsche, M. Luther, A. İzzetbegoviç, A. Şeriati ilk akla gelen ve kuşağın devamında yapabilenlerdi.
(Devam edecek)